Het is al weer een tijdje geleden, maar gelukkig had ik aantekeningen gemaakt… Dus hierbij alsnog het verslag van het weekje mannenwandelen.

Dag 1: zondag 21 juli

Eindelijk was het dan zover, we gingen op weg. Echter toen Daniël zich realiseerde dat hij een aantal dagen zijn beste vriend niet zou zien, moest er eerst nog even hartstochtelijk afscheid genomen worden van Ramon. Maar toen we dat eenmaal achter de rug hadden konden we echt gaan.

De reis ging voorspoedig, het is immers maar een klein stukje rijden. Onderweg een keertje gestopt zodat Daniël lekker even in een speeltuintje kon spelen.

De bestemming was het rustieke en ietwat toeristische Heimbach in Duitsland. “Toeristisch” betekent in dit geval “betaald parkeren”. De auto op de geplande parkeerplaats een week neer zetten was geen optie. Niet dat het betaald parkeren nu zo duur was, maar de auto mocht er slechts maximaal 8 uur staan. Dus op zoek naar  een alternatieve plek voor de auto. Gelukkig was het bij het openlucht zwembad, een paar 100 meter verder wel gratis. Hier reed net iemand weg, dus hadden we een plekje. Dat was echt mazzel hebben, want met 28 graden was het op zijn zachts gezegd “druk” bij het zwembad.

Dus auto geparkeerd, wandelschoenen aan, rugzakken om en wandelen maar…

Nu was het oorspronkelijke plan om nog een lekkere wandeling te maken op weg naar de camping (http://www.heimbacher-campingplatz.de). Echter gezien de temperatuur en het feit dat we toch wel een aardige reis achter de rug hadden de plannen maar even aangepast. Linea recta naar de camping dus…

Eenmaal daar aangekomen bleek het een mooie maar erg grote camping te zijn. Dus na ingecheckt te zijn bij de ingang mochten we nog een kilometer langs eindeloze rijen met sta-caravans sjokken voordat we het trekkersveld hadden bereikt. Snel de tent opgezet en de slaapzakken klaar gelegd. Gelukkig was er bistrootje op het veldje waar we heerlijk schnitzel en bratwurst hebben gegeten, met een Erdinger erbij 😉

Nadat Daniël gedoucht en wel omgevallen was in zijn slaapzak, heb ik nog een uur op mijn buik liggen kijken naar een rondscharrelend veldmuisje…

Dag 2: maandag 22 juli

Ik moest duidelijk weer even wennen aan het slapen op een slaapmatje. Oftewel, niet zo;n heel erg goede nacht gehad. Daniël had heerlijk geslapen en werd om 5:45 wakker. Nadat we de tent open hadden geritst om naar buiten te kijken, kreeg ik op een gegeven moment de vraag: “Papa, wat is die oranje streep in de verte?”, “Dat, Daniël, is het zonnetje wat op komt.” Onbetaalbaar momentje.

Tijd voor het ontbijt. Omdat Daniël nogal van de vaste patronen is, had ik braaf een forse lading cruesli (met chocolade) meegenomen. Vantevoren bedacht: melk? Dat kopen we wel in de campingwinkel. Juist ja… Die winkel zal natuurlijk helemaal aan het begin van de camping. Nadat ik daar was aangekomen bleek het assortiment nogal beperkt. Het werd dus houdbare melk met aardbeien smaak. Dat bleek een verrassend goede combinatie met chocolade cruesli. Ik heb ik idee geval geen klachten gehoord van Daniël…Na het ontbijt snel de tent ingepakt, en hop, op weg naar onze volgende bestemming.

Heerlijk samen gewandeld door de het bos met leuke klimmetjes en afdalingen. Echt een stukje quality time, vader en zoon samen. Echter, mama werd zeker niet vergeten, want van elke bezienswaardigheid moest minimaal een foto worden gemaakt zodat we die aan mama konden laten zien. Nadat we door het bos hadden gelopen werd het laatst stuk toch wel even andere koek: een zandpad door het open veld terwijl het 28 graden was. Respect voor mijn zoon dat hij dat (bijna) zonder mopperen toch gewoon gedaan heeft!

Rond het middaguur kwamen we aan op de volgende camping (http://www.campingplatz-rurthal.de). Gelukkig was het kantoortje nog net open zodat we ons toch nog even konden aanmelden. Vanuit het kantoortje hadden we uitzicht op het zwembad van de camping: een zeer wenselijke voorziening met deze temperaturen. Maar helaas bleek het zwembad dicht! De kwaliteit van het water was niet goed, maar er werd hard aan gewerkt. Dus snel maar een plekje zoeken voor onze tent. Dat werd uiteindelijk een plekje heerlijk onder de bomen, in de schaduw, en nadat we de tent hadden opgezet kregen we het welkome nieuws dat het zwembad toch nog open ging. Het water uit het zwembad leek wel rechtstreeks uit de Rur te komen, want het was werkelijk ijskoud! Dus dat was afwisselend klappertanden in het zwembad en uitpuffen in de hitte.

’s Avonds een restaurantje in de buurt gezocht en heerlijk gegeten, hoewel Daniël eigenlijk toch wel erg moe was.

Dag 3: dinsdag 23 juli

Deze nacht al veel beter geslapen. Wel waren er veel pubers op de camping die ’s avonds voor behoorlijk wat herrie zorgden, maar ja, daar zijn de oordoppen voor uitgevonden.

Vandaag geen aardbeienmelk voor ontbijt, maar een pakje UHT melk kunnen kopen bij de camping. Helaas geen verse melk, maar Daniël had wederom geen klachten. Het ontbijt ging er heerlijk in!

Na het ontbijt extra snel de tent afgebroken om de ergste hitte maar even voor te zijn. En inderdaad waren we deze keer op pad voordat het echt bloedheet werd. Het eerste stuk liep lekker door een dorpje, met veel leuke huisjes. Daarna mochten we het bos weer in.

Ook vandaag weer voor het middaguur bij de camping (http://www.camping-abenden.de) aangekomen. Dit was echt een heel rustige camping, pal aan de Rur gelegen. En dat is handig want dan kun je de rivier als koelkast gebruiken om de melk lekker te houden. De tent hadden we op een plekje vlak naast een kersenboom gezet. Erg lekker: twee stappen je tent uit zetten en je kunt de rijpe kersen zo uit de boom trekken… Naast ons stond een ouder echtpaar dat samen met een driewiel motorfiets met daarachter een piepkleine caravan aan het rondtrekken was. Zij wisten ons te vertellen dat er lekker bakkertjes in het dorp zaten en dat je met een kort treinritje naar het volgende dorpje kon komen waar een heerlijke Italiaan zat. Daar zijn we ’s avonds heen gegaan en hebben we lekker pizza gegeten.

Dag 4: woensdag 24 juli

’s Nacht niet zo goed geslapen. Het blijkt dat ik de tent wat op een schuin stukje grond heb opgezet. Daar komt bij dat Daniëls slaapzak er makkelijk over zijn slaapmatje glijdt, dus na 3x draaien ligt Daniël met slaapzak en al in een hoopje aan het voeteneind. Dan trek ik hem weer een beetje naar boven, maar een half uur later kan ik hem weer bij elkaar vegen. Tip voor de volgende keer: een vlak stukje uitzoeken voor het opzetten van de tent.
Om 06:15 wordt Daniël wakker, maar ik wil nog graag even verder dutten. Gelukkig heb ik mijn telefoon helemaal opgeladen dus kan Daniel lekker een spelletje doen terwijl ik mijn ogen nog even dicht doe.

Tijdens de het ritje naar de Italiaan de vorige avond had ik al de camping gezien waar ik die dag heen wilde lopen. Dat zag er nogal ongezellig hutje-mutje uit. Tel daarbij op dat de geplande route ook niet echt interessant was, dus de beslissing om nog een dagje op deze camping te blijven was snel genomen. Maar dat betekent natuurlijk niet dat we niet gaan wandelen. Ik had een mooie route uitgezocht waarbij we wel eerst langs  een van de lokale bakkertje konden gaan voor broodjes en koekjes. Met een goed gevulde rugzak, maar deze keer zonder alle kampeerspullen hebben we heerlijk de 67 route gelopen.

Na de wandeling was het weer wederom prachtig en hebben we heel de middag nog lekker gebadderd in het lokale zwembad.

Terug op de camping hebben we ’s avonds maar eens tortellini gegeten voor de tent.Opeens roept Daniël ineens “ik zag een rode aap die boom in klimmen!” Enige navraag leerde dat het mogelijk ook wel eens een eekhoorn kon zijn geweest, maar de boom werd vervolgens goed in de gaten gehouden…

Na het eten samen nog een stukje langs de Rur gewandeld, en wat blijkt: in de Rur leven bevers! En die maken er toch een puinhoop van…

Dag 5: donderdag 25 juli

Deze nacht had ik de slaapzak van Daniël vast gemaakt aan zijn matje zodat we het drama van de nacht ervoor konden voorkomen, en dat werkte. Een beetje.

De reis zat er weer op en het was tijd om naar huis te gaan. Nadat we alles weer opgeruimd hadden werden we met het lokale boemeltje in een half uurtje weer teruggebracht op ons startpunt. De auto stond er gelukkig nog en dus konden we weer op weg naar huis, op weg naar mama.

Al met al een heerlijke week, die zeker voor herhaling vatbaar is, maar “dan moet er wel een vriendje mee, want dan is het een stuk leuker…”