Donderdag 26 juni:

Daar gaan we dan! Vandaag gewoon nog gewerkt, maar omdat het toch wel een eind rijden is naar Hirtshals, waar ik de boot moet hebben, had Aranta de suggestie gedaan om dan donderdagavond alvast een stukje te rijden. Goed idee, dus zo gezegd, zo gedaan. Net onder Bremen een hotelletje geboekt bij Ibis Budget, lekker goedkoop maar wel goede kwaliteit. En qua reistijd nog goed te overzien. Daar komt dan nog bij dat de wegen ‘s avonds een stuk rustiger zijn dus kun je dan lekker doorrijden. Tenminste, als je niet door de Duitse Douane aan de kant wordt gezet voor “een routine controle”. Tja, een man alleen in een Nederlandse auto is blijkbaar nogal verdacht. Of ik geen drugs, grote sommen geld of wapens bij me had? Nee meneer, afgezien van mijn vismesje, niets van dat alles… Na een grondige inspectie werd alles in orde bevonden en mocht ik verder zodat ik om 23:30 bij het hotel aan kwam.

 Vrijdag 27 juni:

Heerlijk geslapen maar toch vroeg wakker, dus dan maar opstaan. Een ontbijtje voor 6 euro kun je je niet echt een buil aan vallen en het smaakte nog best goed ook, zeker de koffie. Maar omdat ik een boot te halen had in Noord Denemarken, zit je dan toch niet echt op je gemak. Om 07:15 de auto ingestapt en de routeplanner weer aangezet. Volgens de TomTom had ik 2,5 uur speling op de reis om de boot te halen. Maar dan reken je de vertraging door files en wegwerkzaamheden nog niet mee. Het belangrijkste is dat ik voorbij Hamburg moest zien te komen. Daar wordt al jaren gewerkt aan de Elbetunnel en met de bus hebben we daar al eens flink in de file gestaan. Gelukkig viel het deze keer mee en heb ik daar maar 10 minuten vertraging op gelopen. Tja, dan heb je dus het vooruitzicht dat je ruim 2 uur van te voren bij de boot aan gaat komen. Beetje treuzelen dan maar. Helaas, dat mocht niet baten. Uiteindelijk was ik 2,5 uur te vroeg bij de boot. Ach, beter dat dan 5 minuten te laat zullen we maar denken. En dan was ik nog niet eens de eerste. Te plekke wat staan kletsen met een Nederlands stel wat ook nog ging wandelen in de Hardangervidda, maar dan meer in het Noordelijke deel.

Eenmaal op de boot mocht bleek wel dat elke vierkante meter op zo’n ferry benut wordt: ik mocht ergens in een hoekje achteruit inparkeren… Gelukkig hebben ze lekker comfortabele stoelen en een goede, niet eens zo heel duur restaurantje, dus de reis was goed uit te houden. Beetje lezen en een broodje eten en je bent er zo.

Bij het afrijden van de boot bleek wederom dat een Nederlandse man die alleen reist toch enigszins verdacht is: prompt werd ik weer aandehouden voor een pittig gesprek. De mevrouw van de Douane was er blijkbaar niet helemaal met haar gedachten bij: “dus u reist met zijn tweeën?”, “Eeuh, nee, ik ben alleen, dat ziet u toch…”

Maar gelukkig mocht ik door en dus was ik officieel in Noorwegen aanbeland. Na ongeveer een kilometer rijden had ik de bebouwing van Kristiansand al achter me gelaten en was ik al in het Noorse ‘platteland’ aangekomen. Dat is verreweg van plat. Glooiende bergen en overal rivieren en meren. Wat een prachtig land!

De overnachtingsplek die ik voor de eerste nacht had geboekt bleek niet in de TomTom bekend te zijn. Op de gok snelweg 37 afgereden in de wetenschap dat het iets voorbij het plaatsje Evje moest zijn. Dat klopte gelukkig dus om 20:00 was ik ter plekke. Het bleek een soort outdoorcentrum annex jeugdherberg te zijn. Maar ik was de enige gast dus het was lekker rustig. Middels de Wifi verbinding nog even contact gehad met het thuisfront voordat ik echt de wildernis in zou trekken.

Zaterdag 28 juni.

Lekker geslapen in het stapelbed, maar toch een beetje vol van de anticipatie. Er stond een heerlijk uitgebreid ontbijt voor me klaar, voor mij alleen, want ik was de enige gast.

Ook vandaag wilde ik weer de nodige marge nemen voor de reis: ik had nog ca 3 uur te rijden en het bootje naar de hut ging om 13:00. 08:30 dus ingeladen en weer onderweg. In de jeugdherberg de laatste aanpassingen aan mijn rugzak gedaan voor wat betreft de inhoud en alvast mijn wandelkleren aangetrokken, want wie weet had ik daar bij het bootje geen tijd meer voor.

De reis was echt een fantastische belevenis: over steile bergweggetjes weer langs de vele meren en rivieren. Ook hier had ik weer veel te veel tijd over en was dus ruim op tijd bij de parkeerplaats voor de boot. Daar volgde de eerste tegenslag: blijkbaar was het betaald parkeren hier en moest je betalen door een bepaalde hoeveelheid Noorse Kronen in een envelopje achter te laten. Tja, die had ik dus niet. Even paniek, daarna schouders maar opgehaald, het equivalent in euro’s in de envelop gestopt met de opmerking erbij: “Sorry, no kroner!” Zoek het maar uit, en ik merk het wel als ik terug kom…

Vervolgens eerst nog even een belofte ingelast: ik had uit nederland een reis-beestje meegenomen (travelbug) die ik in Noorwegen ergens weer achter zou laten in een
GeoCache. Dat zijn een soort verstopte doosjes die je met een GPS kunt vinden. Dat kosten nog het nodige klauterwerk, maar al snel had ik het doosje gevonden. Missie geslaagd!

Terug op de parkeerplaats stonden er wat lokals te wachten bij een steiger. Of ik hier moest zijn voor het bootje naar de Mogen hut? Nee meneer, dit is de aanlegsteiger voor het watervliegtuig. Ik dacht eerst dat ze een geintje met me maakten, maar verdraaid, enkele minuten later landde er een vliegtuig. Hup, alle tassen en visspullen erin en weg waren ze. Zo kan het dus ook!

Vanaf de parkeerplaats had ik mooi uitzicht op het gebied waar ik de komende week zou doorbrengen. Maar wat waren toch al die witte vlekken op de bergen. Sneeuw? Hmm… toch nog maar even een extra laagje aan gedaan.

Niet lang daarna kwam het bootje wat me naar de hut zou brengen. Inmiddels was er een aardige verzameling mensen op de kade maar het bootje bleek ruim genoeg. Allemaal aan boord en 2 uur later stonden we bij de hut. Noju ja, bijna dan, want de boot kon niet ver genoeg komen vanwege de lage waterstand. Voordat we bij de hut waren mochten we met zijn allen nog 3 kwartier lopen. Ach, een goede warming up voor later op de dag. Eventueel kon je een busje nemen, maar dat is natuurlijk ‘not done’ op een wandelvakantie.

Het bleek dat er een hoop mensen waren die alleen maar bij de hut bleven: ongeveerd de helft ging echt de wildernis in. Die hadden dan ook allemaal tentjes en hengeltjes bij zich, en zo stonden we braaf allemaal in de rij bij de hut om daar een vergunning te kopen.

Bij het kopen van de vergunning gelijk maar afgesproken dat ik vrijdag weer terug zou komen bij de hut. Van vrijdag op zaterdag zou ik dan gaan slapen in de hut zodat ik zaterdag op tijd zou zijn voor de boot terug. De dames van de hut vroegen me even of ik zeker wist of ik vrijdag weer zou komen? Als ik anders niet op zou komen dagen zouden ze er mensen op uit sturen om me te gaan zoeken… Aangezien ik een SPOT bij me had heb ik ze op het hart gedrukt dat ze me niet hoefden te gaan zoeken. Als ik echt in de problemen zou komen had ik zelf mogelijkheden om de reddingsdienst te waarschuwen.

Met mijn visvergunnig op zak was er niets meer wat ik nog moest doen, dus ik kon op stap! Zo gezegd zo gedaan begon ik dus met de klim de berg op. Dat viel uiteraard niet mee. Regelmatig heb ik even de tijd genomen om lekker van het uitzicht te genieten. Kon ik gelijk ook even uitrusten. Na ongeveer 2 uurtjes klimmen was ik boven de boomgens en vandaar af was het redelijk op hoogte blijven totdat ik bij het eerst vismeer was aangekomen. De eerste impressie van het meer: wat is dit groot! En dat was dan nog maar een relatief klein meertje. Waar moet ik in vredesnaam beginnen als ik hier wil vissen? En hoe ga ik dat doen met al die wind?

Eerst maar even een geschikte plek gezocht om mijn tentje op te slaan. Die plek was snel gevonden en ik was ook duidelijk niet de eerste die dit een geschikt plekje vond, getuige de sporen van eerdere kampementen. Tentje opzetten ging soepeltjes, ondanks het feit dat het een nieuwe tent was. Het thuis oefenen met opzetten wierp zijn vruchten af.

Hierna snel mijn vriesdroog maaltje klaar gemaakt en voor de eerste keer deze week mijn mond gebrand aan dit spul. Dat zou zeker niet de laatste keer zijn. Nog even gevist, maar eigenlijk met niet al te veel enthousiasme. Wel gelijk mijn lijnenknippertje kwijt geraakt waardoor ik het de rest van de week met mijn tanden heb kunnen doen.

Vervolgens snel mijn bedje in: mijn zowel mijn slaapzak als de thermische “liner” was het precies warm genoeg…

Zondag 29 juni.

Wat een heerlijke manier om wakker te worden: in je tentje, in de natuur, aan de rand van een meer… Helaas kon ik hier niet blijven dus na het ontbijt (havermout) de hele bende maar opgeruimd en ingepakt. Om 09:00 alles op mijn rug gehesen en op naar het volgende doel: de Sletteai rivier. Thuis had ik al gezien dat een rivier hier het wandelpad kruiste en er een bruggetje was om de rivier te komen. Daar aangekomen kon ik een glimlach niet onderdrukken: kijk, dat lijkt er meer op! Een mooi snelstromend riviertje met diepe poelen en diverse stroomversnellingen. In een zijtakje zag ik de forellen al azen aan de oppervlakte. Snel mijn hengeltje in elkaar gezet, rugzak opzij en vissen maar. De Klinkhamer vlieg werd bij de derde worp al genomen. Raak! De eerste vis was binnen, de vakantie gered. Mijn grootste angst van te voren was dat ik een week lang niks zou vangen. Nou daar hoefde ik me geen zorgen meer over te maken. Hier zit vis ZAT. Na nog een paar forelletjes gevangen te hebben was de actie aan de oppervlakte wel verdwenen. Dan het maar met een zinkende vlieg proberen. Ik had er een variatie van een Zebra nimf aan gebonden en die werd meerdere malen gepakt steevast in de diepe kolk achter een watervalletje. Helaas lieten al deze vissen los. Tijd om maar een verder te kijken.

Het gemarkeerde wandelpad ging over de brug rechtdoor, de rivier linksaf. De stoute schoenen aangetrokken en dwars door de wildernis gaan lopen, langs de rivier.

Overal is wel een vlak stukje te vinden voor je tent, hoewel het langs de rivier af en toe wel heel erg drassig was. Nadat ik de tent weer had opgezet weer gaan vissen en wat forel gevangen voor hat avondeten. Nou moet je dat meer zien als een “voorafje” dan als een echte maaltijd. De eerste uitdaging was de vis schoonmaken. Dat had ik (ondanks mijn beste voornemens thuis) nog nooit gedaan. Mijn kennis van het onderwerp beperkte zit tot enkele Youtube filmpjes die ik had bekeken. Maar hoe moeilijk kan het zijn? Kop eraf, buik opensnijden tot aan de staartvin en alles wat op ingewanden lijkt eruit halen. Dat kunstje had ik snel door. Volgens stap: bereiden. Mjaa… Idealiter zou ik een kampvuurtje maken, de vis in de folie leggen en even wachten tot’ie gaar is. Maar voor een kampvuur heb je hout nodig. Ik zat hier boven de boomgrens: de begroeiing voorhanden was van de categorie ‘Bonsai’. Niet echt brandhout voorhanden dus. En daar komt dan nog bij dat de aluminium folie nog thuis in de keukenlade lag. Ok, bakken dan maar. Vis in kleine mootjes gesneden die precies groot genoeg waren voor mijn hele kleine lichtgewicht outdoorpannetje. Beetje olijfolie erin (die had ik dan wel bij me), peper en zout erover en smullen maar! Heerlijk!

Later kreeg ik van wat Noren de tip om zakjes vissoep mee te nemen. Forel fileren, in stukjes snijden en in de soep laten garen. De ideale manier om toch de vis te verwerken in je maaltijd!

Na het eten lekker nog verder gevist, redelijk gevangen, maar alles weer teruggezet, want ik had immers al gegeten. De dag vervolgens afgesloten met een klein slokje Whisky voor mij tent. Wat een leven!

Maandag 30 juni

Wat was deze dag een topdag! ’s Ochtends weer lekker ontbeten met havermout en daarna snel naar het water. Vrij vroeg al weer vis gevangen om te eten en daar heb ik het grootste deel van de dag mee lopen zeulen. Da’s dus niet zo’n goed idee, volgende keer de vis toch maar snel klaar maken en opeten. Het weer was een beetje wisselend: het ene moment harde wind en regen, daarna weer windstil en zonnig. Vooral direct na de buien had je mooie luwtes waarin het goed vangen was. Na de lunch nog een mooi stuk van de rivier verkend daar echter niks gevangen, alleen maar vissen verspeeld. Omdat het rotweer was vrij vroeg gaan eten, met als voorgerecht gebakken forel. Toen het hoofdgerecht: pasta met pestosaus. En immiddel geheel volgens traditie vandaag voor de derde dag op rij mijn mond verbrand aan die hap! Op deze hoogte en met deze temperaturen koelt het eten heel snel af dus als je nog een beetje warm eten wilt hebben moet je dooreten, met als risico dat je je mond verbrand… Tijdens het avondeten regende het maar ik zag de opklaring al weer aankomen. Goede reden om zo snel mogelijk de maaltijd af te ronden zodat ik na de bui nog even kon vissen. Als een malle alles naar binnen geschrokt, maar helaas was ik precies op tijd klaar voor de volgende bui. Dus ook thee gedronken in de regen. Hierna klaarde het weer op: lekker een stuk langs de rivier gestruind en flink veel vis gevangen die allemaal mazzel hadden want ik had al gegeten. Weer een bui. In de regen mijn tandjes gepoetst. Daarna stond nog buiten want ik wilde nog even opdrogen. Vervolgens klaarde het zo mooi op dat ik nog tot 2230 heb gevist. Wel heel veel muggen tijdens de opklaringen maar die waren ook opeens weg, te koud denk ik. Met een slokje whisky snel mijn slaapzak in. Morgen opbreken en een stukje verder gaan wandelen.

Dinsdag 1 juli.

De dag begon weer goed. De zon leek op de tent te staan, maar toe ik mijn hoofd buiten de tent stak zag ik helaas een en al donkere luchten. ‘s Nachts had het ook al geregend en de tent was nat. Eerst maar even onbijten, daarna snel nog even visjes gevangen. Die waren te klein om te eten en alles mocht weer terug het water in. Daarna een enorme bui over me heen gekregen en zowaar voor het eerst (en naar later bleek ook voor het laatst) mijn regenbroek aangetrokken. Toen het opklaarde snel de tent afgebroken en rugzak ingepakt en lekker een stuk gaan lopen. Ik had van de SPOT de Tracking Functie aangezet maar dat zuigt de batterijen toch wel erg hard leeg. Nieuwe batterijen in de SPOT gedaan. Het was een heerlijke wandeling waarbij ik prachtige uitzichten had over het dal met de rivier. Tegen lunchtijd was ik bij een riviertje aangekomen waar ik voorbij moest. Geen brug om er over heen te gaan dus dan rest als enige optie er doorheen gaan. Ach, moet lukken. Schoenen uit, sokken uit, broek omhoog en gaan. Best spannend en ik heb maar niet al te lang stil gestaan bij de gedachte wat er zou gebeuren als ik met rugzak en al in het stroompje onderuit zou gaan…

Mooi plekje voor de tent gevonden en weer keurig met zijn rug in de wind gezet. Prompt draait 5 minuten later de wind waardoor deze vol op de ingang staat. Typisch geval van jammer… Straks draait de wind vast weer terug. Bij de rivier zag ik weinig activiteit aan de oppervlakte daarom met een “Prince” nimfje in de stroming mijn geluk gaan beproeven. Geen succes. Uit een ooghoek had ik verderop in een poel wat kringen gezien. Daar zat de vis dus. De eerste worp was direct raak. Op het moment dat de vlieg het water raakt werd deze met een enorme dreun door een forel gepakt. Heel spectaculair! Adrenaline giert gelijk door je lijf, zeker als het ook nog een forse vis blijkt te zijn. Die ging dus de pan in, maar eerst even op de foto. Direct daarna op hetzelfde plekje weer raak.

Inmiddels begon het heel hard te waaien dus in windkracht 6 mijn eten gekookt en opgegeten. Tussen alle rotsen is meestal wel wat beschutting te vinden om in alle rust en luwte je maaltje op te eten. Vandaag zowaar niet mijn mond verbrand. Na de maaltijd stond er nog heel veel wind maar de opklaringen in de verte boden uitzicht op beterschap. Nah, ondanks de wind toch maar weer gaan vissen. Mooi moment om wat te experimenteren met afwijkende vliegen. Een gele natte (zinkende) vlieg werd ook prompt bij de eerste worp gepakt. Toen de wind ging liggen heerlijk genoten van de avondzon en de spelende forellen die niet meer wilde bijten. Nu een plan voor de rest van de week bedenken…

Woensdag 2 juli

En alweer een topdag!

Om 06:00 werd ik wakker en ik besloot om me nog even om te draaien voordat ik op zou staan. Het resultaat was dat ik om 09:00 mijn slaapzak uitbrandde omdat het zonnetje vol op de tent stond! Het leek deze dag redelijk stil, maar niets is zo veranderlijk als het weer, zeker hier. Op mijn gemakje ontbeten en een plannetje gemaakt voor de rest van de dag, maar toen trok toch de weer wind aan. Geen weer voor droge vliegen! Met een nymfje en verklikker langs de rivier gaan struinen, elke kolk en put af vissen. In een van de poelen had een paar keer geworpen zonder resultaat. Ik wilde net weg gaan toen ik ineens een vis zag draaien. Aanwerpen: niks. Nog een keer aanwerpen: weer niks. Nog een keer aanwerpen: HANGEN! Direct voelde ik al: dit is de grootste tot nu toe. Hoewel de vis dapper weerstand bood kon ik hem uiteindelijk toch in mijn net op het droge krijgen. Het was inderdaad een mooie grote vis die ik goed kon fileren. Het was pas elf uur en ik wilde de vis niet de hele dag in de zon laten liggen, dus de lunch bestond uit hartkeks met gebakken forel. Jummie!

’s Middags trok de wind toch weer aan. Maar ondanks dat lekker gevist en gevangen. Wel heb ik heel de dag last van een muggenbult die was gaan ontsteken. Ook in de wind nog een keer een vlieg dwars door mijn jas gegooid. En door de trui die ik daaronder aan had. Hmmm… blijkbaar is het een dag van hoogte en dieptepunten… Nadat ik de vlieg uit mijn jas en trui had gefrunnikt (handig, die weerhaken…) heb ik alle kledingstukken gerepareerd met plakkertjes van spinnaker tape. Ideaal spul voor dit soort zaken!

De volgende dag had ik een wandeldag gepland. Het doel was om aan het einde van de dag weer terug bij het eerste meer te zijn. Dan zou ik vrijdag ochtend naar de hut lopen en nog een dagje op de Kvenna rivier vissen. Dus alle spullen maar weer een beetje opruimen zodat ik de volgende dag snel weer weg zou kunnen.

Donderdag 3 juli

En weer een dag met hoogte en dieptepunten. ‘s Nachts regende het veel en hard, zo hard zelfs dat ik er steeds wakker van werd. Ik had dus erg slecht geslapen en sacherijnig door het vooruitzicht van een hele dag regen had ik eigenlijk besloten om maar gelijk naar de hut te gaan en dan daar twee dagen te slapen. Ik had lang liggen piekeren over een strategie om de tent droog ingepakt te krijgen, toen ik merkte dat de regen wat minder werd. Ok, snel alles inpakken nu het droog is! Ik had me aangekleed en ritste mijn tent open om alles snel in te pakken. Verrassing! Het was niet alleen droog geworden, maar het trok ook helemaal open! Nou, dan kan ik het wel wat rustiger aan doen! Even gewacht tot de tent redelijk droog was en alles uiteindelijk op mijn gemakje in kunnen pakken.

Daarna gaan lopen, dezelfde weg die ik op de heenweg had gelopen. En dus kwam ik weer bij het stroompje was ik over moest steken. Door alle regen was het stroompje wel iets groter geworden, maar het bleek nog steeds geen onoverkomelijke horde. Om het thuisfront ook mee te kunnen laten genieten heb ik de oversteek maar op film gezet. Waaide nog wel steeds wel erg hard. Bij het bruggetje waar ik op de heenweg mijn eerst vis had gevangen heb ik mijn hengeltje in elkaar gezet en zowaar nog een forelletje gevangen. Dat maakt gelijk de dag weer goed.

Bij het meer van de eerste dag aangekomen bleek het hier ECHT hard te waaien. Zonder te overdrijven gok ik dat daar echt windkracht 7 stond. In een plekje enigszins in de luwte mijn tentje opgezet dat ging nog best goed. Weer een pluspuntje voor de tent. Nog geprobeerd om te vissen maar dat leek meer op vliegeren. Vissen op grote meren is niet zo mijn ding, geef mij maar een riviertje.

Ook de brander begon last te krijgen van het weer want tijdens het klaar maken van de maaltijd hield hij er gewoon een paar keer mee op! Na even schudden en weer aansteken deed hij het weer even, maar het baart wel zorgen. De tank zat nog vol genoeg dus ik denk dat het een combinatie van wind en jou was.

Met zoveel wind is er verder niet zo veel te doen. Om 7 uur lag ik daarom al in mijn slaapzakje met het allerlaatste slokje whisky lekker warm in mijn buik. De volgende dag staat er een klein stukje lopen op het programma: afdalen naar de hut dan kan ik de rest van de dag lekker nog op de Kvenna vissen.

Vrijdag 4 juli

Dat is nog eens onvergetelijk wakker worden!

Gisteren toen ik in bed lag hoorde ik al dat de wind was gaan liggen. Door het ventilatie raampje zag ik dat het helemaal helder was: dat kon wel eens een hele mooie ochtend worden. Nadat ik mijn wekken op 05:00(!) had gezet ben ik weer diep in mijn slaapzak gekropen. En inderdaad om 5 uur dus wakker geworden. Poeh, da’s best fris! Zeg mar gerust KOUD! Een kwartier lang heb ik moed verzameld om uit mijn slaapzak te kruipen. Nou, kom op, dit maak je maar een keer mee. Supersnel heb ik toen alle laagjes aangetrokken die ik bij me had: eerst ondergoed, daarover thermokleding, dan een broek, t-shirt, donsjack en mijn jas. Maar oh, oh, wat was dit het waard: zittend voor mijn tentje had ik uitzicht op de meest spectaculaire zonsopkomst die ik ooit heb gezien! Boven een doodstil meer dreven loom de flarden mist die van de sneeuwveldjes kwamen. Wat waanzinnig mooi!

De constatering dat het ’s nachts koud was geweest werd nog eens bevestigd door het feit dat er een forse laag ijs op mijn tent lag!

Ik moest nog even gebruik maken van het moment door te vissen, maar helaas, niks gevangen. Dan maar lekker ontbijten. Ondanks de kou ’s nachts deed de brander deed de brander het weer zonder problemen. Alles ingepakt en om 0815 ben ik gaan lopen.

De afdaling naar de hut verliep prima en om twee uur later was ik daar. Mijn rugzak mocht ik ergens in een hoekje achter laten zodat ik met alleen het hoogst noodzakelijke op stap kon. De Kvenna bleek toch wel een indrukwekkend grote rivier! Dit was wel even andere koek als de Sletteai. De wind kwam ook weer opzetten maar gelukkig vond ik een zijtak in de luwte waar ik vervolgens heerlijk heb staan vissen. De forel ging hier helemaal los op de muggen. Dus met een klinkhamertje een stuk of 5 leuke vissen gepakt. Daarna was het wel op. Omdat de wind steeds meer aantrok ben ik het comfort van de hut op gaan zoeken om daar als eerste te genieten van een heerlijk warme douche! Een warme douche in een hut! Dat was ik niet gewend tijdens de huttetochten in Oostenrijk.

Met mijn laatste schone kleren aan mezelf getrakteerd op een biertje! Ik heb maar even niet gevraagd wat het kostte (het blijft Noorwegen) maar hij smaakte heerlijk! Op mijn weg naar de hut toe was ik enkele Nederlanders tegengekomen. Zij wisten mij te vertellen dat deze hut bekend stond om het feit dat het eten er zo goed was. Dat was niks gelogen. Het was een luxe driegangenmaaltijd met bloemkoolsoep (met spekjes) vooraf, gevolgd door een hoofdgerecht van viskoek, aardappels in jus en salade. Het toetje was gebakken appel met room en port. Nog nooit zo lekker gegeten in een hut!

Op de heenweg had ik al contact gehad met wat Noorse jongens. Precies toen ik op de terugreis weer bij de hut aan kwam waren zijn ook uit de bergen gekomen. Zij waren de andere kant op gegaan en hadden ook elke dag wel vis gevangen. Uiteindelijk heb ik heel de avond nog met deze jongens zitten kletsen, erg leuk om verhalen en ervaringen van de afgelopen week uit te wisselen.

Zaterdag 5 juli

Weer op weg naar huis. Het was wel een beetje onwennig om na een week in een tentje te hebben gekampeerd weer in een echt bed te slapen. Nou ja, echt bed… Hoewel de Noren toch lange mensen zijn blijken de bedden in de hutten daar niet helemaal op berekend! Het was allemaal wat krapjes.

Maar met een goed ontbijt achter de kiezen de wandeling naar de boot ingezet om te beginnen aan de lange weg naar huis.

Alles bij elkaar heb ik een fantastische week gehad. Voor Noorse begrippen heb ik best redelijk weer gehad en ik heb goed forel gevangen. Aan dit hele avontuur kleeft eigenlijk maar 1 nadeel: het smaakt naar meer!