Na het grote succes van vorig jaar, kon ook dit jaar het “mannenwandelen” niet uitblijven. De keuze was gevallen op het hemelwaartsweekend en na enig zoeken was het toch weer gelukt om een mooi wandelgebied te vinden met een redelijk hoge campingdichtheid. Dit gebied lag in Luxemburg, aan het riviertje de Sûre. Hier volgt het verslag.
Dag 1: Woensdag
Het was nog behoorlijk druk op mijn werk, want in het weekend moest mogelijk nog een belangrijke release naar productie worden gebracht, dus enigszins gestressed ging de vakantie van start. Nadat ik ’s ochtends nog het nodige aan proviand had ingeslagen stond ik keurig om 12:30 bij school om Daniël op te halen. Van te voren had ik al een broodje gesmeerd, dus dat werd lunchen in de auto. Om 13:15 waren we dus onderweg naar onze bestemming: Camping Im Aal in Luxemburg. Helaas zat het verkeer niet mee en hadden we flink last van files bij Antwerpen en Brussel, maar Daniël heeft er weinig van gemerkt: de iPad heeft geen last van files…
Om 17:10 aangekomen op de camping en snel de tent opgezet. Dat ‘snel’ werd vooral erg aangemoedigd door Daniël, want elke dag kon hij “verdienkadootjes” krijgen, dit jaar in de vorm van Pokémon kaarten. Echter, voorwaarde om de kadootjes te verdienen was wel dat de tent op moest staan. Gelukkig is de tent niet zo moeilijk dus de eerste buit was snel binnen.
Bijkomend voordeel was nog dat we door een vriendelijke receptioniste van de camping pal naast de enorme speeltuin waren gezet. Dus Daniël heeft zich heerlijk vermaakt terwijl ik de tent klaar kon maken voor de nacht.
Toen was het tijd geworden om te eten. Een klein stukje verder was een dorpje, Esch-sur-Sûre. Het aanbod aan horeca was wat beperkt. Er was een hotel waar je ook pizza’s kon krijgen. Er werd echter met veel trots aangekondigd dat de pizza’s “tiefgekühlt” waren. Hmmm. Om nou 13 euro te betalen voor een diepvriespizza… Dus dan maar naar het lokale snackcafe. Aangezien de reis ons dorstig had gemaakt, heb ik “ein grosses Bier” besteld. Tja, en dan krijg je dus een liter!
Terug op de camping hebben we nog even met de frisbee gespeeld. Helaas waren de douches al dicht, dus dan maar zo naar bed. Ik was vergeten om een boekje mee te nemen om voor te lezen, maar dan verzinnen we gewoon zelf een verhaal. Om 21:15 lag Daniël heerlijk te slapen. Zelf heb ik nog lekker even voor de tent gezeten met een wierrookje aan gezet tegen de muggen.
Dag 2: Donderdag
… En om 5:15 was Daniël weer wakker. Dat was wel wat erg vroeg voor mij, dus daarom toch maar even de telefoon ingezet om wat langer nog te kunnen dommelen. Het volgende waar we mee geconfronteerd werden was dat Hemelvaart in mei valt… en dat het in mei nog best wel fris kan zijn als je ’s ochtends om 07:00 aan je ontbijt zit. Gelukkig kon Daniël zich even warm spelen in de speeltuin en kon ik mijn nieuwe brander uitproberen om een lekker warm kopje (oplos)koffie te zetten.
Het ontbijt bestond voor mij uit broodjes die we nog over hadden voor gisteren en voor Daniël uit cruesli met melk, waarbij de melk geheel volgens traditie weer gekoeld was in de rivier. Na het ontbijt Daniël weer de speeltuin ingestuurd zodat ik de tent op kon ruimen en mijn tas in kon pakken. Bij de receptie van de camping haalden we de lunchbroodjes op die we de dag ervoor nog besteld hadden. Daarna konden we onderweg, de eerste wandeling maken.
Het was een mooie wandeling van ongeveer 2 uur. De paden stonden goed aangegeven, maar op 1 punt moesten we toch even de GPS raadplegen om te kijken of we welk op het juiste pad zaten. Onderweg zat in een boom in aan het pad waarop we liepen nog een enorme roofvogel (arend?), die met veel geweld weg vloog. Om 11:30 kwamen we aan bij de volgende camping: Camping Bissen. We hadden niet gereserveerd en de camping was behoorlijk vol, maar voor een klein trekkerstentje is altijd wel een plekje te vinden. En dus hadden we een mooi plekje aan het water gevonden om de tent op te zetten.
Gelukkig hadden ze ook op deze camping weer een leuke speeltuin. Terwijl Daniël zich vermaakte met de klimrekken, schommels en trampolines, had ik kennis gemaakt met wat andere Nederlandse gasten. Die gingen net inkopen doen bij een supermarkt dus hadden ze voor mij nog een paprika en een komkommer meegenomen, zodat we toch nog de noodzakelijke vitamientjes binnen zouden krijgen.
Nadat we een paar potjes Pokémon hadden gespeeld hebben we heerlijk gegeten in het camping restaurant. Prima gegeten, maar ik was toch wel blij met de komkommer en paprika, want de maaltijd bestond toch weer uit “patatjes met een frikandel”.
Om 20:00 ging Daniël slapen en zelf heb ik het nog kunnen redden tot 21:00 voordat mijn ogen toch ook echt dicht vielen.
Dag 3: Vrijdag
Gelukkig was Daniël iets later wakker dan de vorige dag, maar toch zat hij om 06:15 al weer te stuiteren in de tent. Zelf had ik waardeloos geslapen: rugpijn, hoofdpijn en wat al niet meer. Maar ja, we moeten toch verder, dus om 07:15 zaten we weer aan het ontbijt.
Na het ontbijt de tent weer ingepakt en de bestelde broodjes afgehaald. Tent weer ingepakt en gaan met die banaan. Dit keer was het wel een pittige wandeling. We moesten 250 meter klimmen en Daniël was er na 50 meter toch al wel klaar mee. Maar gelukkig kon ik als afleiding het verhaal verder vertellen waar ik bij het naar bed gaan mee was begonnen. Dat ging zo goed dat hij nauwelijks merkte dat hij aan het lopen en aan het klimmen was.
Het keerpunt van de wandeling lag in een dorpje bovenop de berg. We hadden gehoopt om daar een restaurantje te vinden met koffie en appeltaart, maar helaas, het was er uitgestorven. Dus op de trap van de kerk wat lekkere koeken van thuis op zitten knabbelen. Het was een bewolkte dag en de thermometer gaf slechts 11 graden aan.
Terug naar beneden ging een stuk voorspoediger en ook het zonnetje brak door. Zo midden in het boerenland merk je wel dat zowel Daniël als ik hooikoorts patiënten zijn: gesnotter alom. Tijdens het laatste stukje veranderde de wandeling toch nog in een waar avontuur. Op een steile helling waren een heleboel bomen ontworteld en omgevallen en dwars over het pad terecht gekomen. Dat was nog wel even spannend. Hmmm… rugzak maar af gedaan en eerst Daniël maar eens naar het plekje brengen waar het pad weer begaanbaar was. Daarna terug en de rugzak weer opgehaald. Ongeveer 100 meter verder zagen we dat het pad aan de onderkant afgezet was. Dat waren ze aan de bovenkant blijkbaar even vergeten…
Inmiddels waren we bij de camping aangekomen: Camping le Moulin. Het duurde even maar toen kreeg Daniël door dat de vorige camping slechts op zo’n 300m afstand lag! Meneer was “not amused” dat we dat hele eind hadden gelopen om slecht zo’n klein stukje verder te komen!
De camping bleek een Biker camping met heel veel motoren en kleine tentjes. Op advies van de receptie (“die mannen kunnen nog wel wat herrie maken ’s nachts) hebben we een mooi plekje achteraf opgezocht. Daniël heeft heerlijk in de Sûre gespeeld. ’s Avonds hebben we voor de tent pasta gegeten. Dat was ook nog een mooi verhaal, want meneer besloot ineens dat hij zijn (voormalige) lievelingsmaaltje (tortellini) niet meer lustte… Dus dan maar op zoek naar een alternatief. Uiteindelijk bij de camping van de dag ervoor in het winkeltje wat pijpjespasta gevonden met een zakje Emmentaler. Daniël heeft ervan zitten smullen!
Leerpuntje van deze dag: het inlopen van je schoenen doe je pas met hoogtemeters! De week voor het mannenwandelen hadden we de avondvierdaagse gelopen. Met vier keer vijf kilometer in de benen ging ik ervanuit dat mijn schoenen wel ingelopen waren. Nou nee dus: aan het einde van deze dag op elke hiel keurig een mooie blaar. Gelukkig had ik blarenpleisters bij me!
Om 20:00 lag Daniël weer heerlijk te slapen en ook ik lag er niet veel later in.
Dag 4: Zaterdag
Deze nacht was het KOUD! Zelf had ik mijn slaapzak helemaal dichtgeritst. Daniël werd halverwege de nacht wakker en klaagde dat hij “geen warm plekje kon maken”. Gelukkig had ik nog een thermische lakenzak bij me: een soort slaapzak voor in je slaapzak die hem een heel stuk warmer maakt. Die dus aangetrokken bij Daniël en vervolgens heeft hij heerlijk warm verder geslapen. Ook had ik mijn matje wat zachter gemaakt wat heel erg scheelde in mijn eigen nachtrust: blijkbaar is je matje keihard opblazen niet zo’n heel goed idee…
Ook ’s ochtends was het nog best koud, zeker als je om 7 uur weer voor je tent aan het ontbijt zit. Gelukkig zou het een mooie dag worden en brak het zonnetje snel door.
De wandeling van vandaag begon met een nogal saai stuk: stevig omhoog over het asfalt in de brandende zon. Daniël heeft geen moment gemopperd en lekker doorgelopen. Gelukkig gingen we na een stukje lopen van de weg af en weer een bospaadje in, over een MTB parcours.
Gelukkig deze keer geen omgevallen bomen op het pad dus 2,5 uur later waren we weer aangekomen bij de eerste camping. Het zonnetje stond inmiddels lekker te branden dus we hebben op de camping een terrasje opgezocht om het Pokémon spel maar weer een keer te spelen. Na een paar dagen wandelen en met het zonnetje er zo op kwamen de biertjes op dat terras best wel hard aan…
’s Avonds maar weer het snackcafe in het dorp opgezocht en daarna weer op tijd naar bed.
Dag 5: Zondag
De laatste dag stond er in principe geen wandeling meer op het programma maar er zat nog wel 1 pakje van “verdienkadootjes” in mijn tas. De regel was dat je die pas kunt verdienen met een wandeling. Dus van de camping nog even naar het dorpje gelopen en daar nog de berg beklommen naar een paar indrukwekkende kasteelruïnes. Tijdens de wandeling hadden we allebei wel vreselijk last van de hooikoorts, dus we waren ook wel blij om weer in de auto te zitten op weg naar huis. Na 3 uur en 15 minuten waren we (zonder file deze keer) weer thuis bij mama, die we toch wel een beetje gemist hadden…
Volgend jaar weer!
Het was dus weer een mooi avontuur. Weer veel beleefd en veel quality time gehad! Dus we moeten weer op zoek naar een nieuw plekje om te wandelen voor volgend jaar.
Hallo Ronald en Daniël……..stoere wandelaars en doorzetters!!
Wat een geweldig verhaal weer en wat een heerlijk mannetje is Daniël. Ik vind het zo leuk dat hij zich realiseerde dat je toch wel heel ver “om” kunt lopen om je bestemming te bereiken;-) Enne op de grond slapen als het ’s nachts erg fris is……is ook geen sinecure. ‘k Kan me voorstellen dat je dan moeilijk een heerlijk warm plekje kunt vinden. Hoe eenvoudig kan dit allemaal gezegd worden en hoe duidelijk komt het over! Dat is het ware van een kind! Ronald…..geweldig… die belevenissen samen met je zoon. En ik kan me indenken dat jullie echt wel een beetje blij waren om mama en Aranta weer te zien.;-) Super gezinnetje zijn jullie! Dank je wel dat ik weer mocht meegenieten!